محمدرضای بزرگ من...

محمدرضا ی ناز من این روزا خیلی کم وقت میکنم برات بنویسم..

فقط مهم ترین اتفاق این روزهای ما بزرگ شدن جالب و ناباورانه شماست...که خودشو تو کلمات و جملات عجیب و بزرگونه نشون میده

نازنینم  شاد بودن و خنده هات و هیجانات فوق العادع زیادت بنزین زندگیمون شده...

برق چشمات وقتی میخای یه اتفاق جالبو تعریف کنی مهم ترین دلیل دلتنگی خونه شده...

مامانی مامانی گفتن های بی نهایتت کلا موسیقی خونمون شده

پسر سه سال و نیمه من گاهی اندازه یه پسر 6 ساله برام قلدری میکنی...و البته هنوز هم معصوم و بی گناه...حتی وقتی به ظن خودت داد میکشی و اعتراض میکنی...

کاش همه ادم بزرگ ها حواسشون به این معصومیتت باشه...

دوستت دارم تا بی نهایت